Prošlog meseca u Barseloni su održane ogromne demonstracije za nezavinsost od Španije na kojima je učestvovalo oko 1.5 miliona ljudi, a katalonski premijer je najavio vanredne izbore za novembar koji bi bili i neoficijelni referendum o nezavinosti. Kako se i moglo očekivati, imperator u Madridu (skupa i levičari i desničari) su to panično osudili i zabranili, ali pitanje je koliko to uoopšte ima efekta. U ovom trenutku preko polovina stanovnika Katalanije se izjašnjava za nezavisnost i vrlo je izgledno da bi referendum mogao da prođe. Po Barseloni se se na sve strane nalaze poruke "Katalonija, nova nezavisna država".
Razlog ovog novog uspona separatizma u Kataloniji nije tipični etnički nacionalizam već više veze ima sa ekonomijom. Katalonija je najbogatija provincija u Španiji, i u skladu sa principima socijalne pravde i solidarnosti mora da plaća više i do izvesne mere izdržava siromašnije provincije. Situacija slična onoj na Severu Italije, i pokretu za nezavinost koji je tokom 1990ih tamo postojao. Tokom ove krize mnogim ljudima u Kataloniji je prekipelo više da plaćaju dvostruko, i žele da se odvoje od Španije: koalicija za nezavisnost uključuje tradicionalne separatiste koji čine možda manje od 30% stanovništva, ali i preduzetničku i srednju klasu koji su motivisani ekonomskim razlozima.
U svakom slučaju vrlo zdrav i ohrabrujući razvoj događaja. Samo neka se nastavi u istom smeru i drugde: recimo, Škotska je već najavila za 2014 referendum o nezavinosti, u Belgiji je stvar na ivici već godinama i oni praktično imaju dve odvojene države. Iz istih, ekonomskih, tj fiskalnih razloga., Nešto slabiji ali ipak vidan anti-centralistički pokret je i u Bavarskoj, koja je najbogatija nemačka provincija. Bitno je da i kada ne dođe do potpune nezavisnosti, sukobi oko nje vode dubljoj decentralizaciji i predstavljaju kontrabalans briselskoj težnji ka stvaranju evropske superdržave. Ne treba ni naglašavati da su čuvari progresa i demokratije poput New York Timesa i Economista vrlo alarmirani ovim bezobrazlukom u Kataloniji, a zabrinuti i zbog razvoja u drugim krajevima Evrope. I treba.
Umesto mlaćenja prazne slame o "evropskim integracijama" i ljudi u Srbiji bi trebalo da se ugledaju na napredne ljude u Evropi, poput Katalonaca, Škota, Flamanaca, Bavaraca i ostalih i krenu u dez-integraciju ove monstruoznosti od države, ne bi li kreirali više konkurentskog pritiska na političare i kvalitetnije institucije. Ja mislim da je Vojvodina idealan kandidat: kao nezavisna država stajala bi mnogo bolje nego ovako zajedno sa Srbijom - imala bi dohodak blizu hrvatskom i ne bi bila tretirana kao fiskalna krava muzara. I Sandžak može da ide ako misle da im se isplati. Ja mislim da bi Kragujevac kao centar nezavisne Šumadije ili Niš kao centar južne Srbije bili strašna konkurencija Beogradu. Samo naša primitivna totalitaristička i nacionalistička svest koja se formirala pod uticajem hobsovskog viđenja države kao teritorijalne imperije može da strahuje od kulturnih i ekonomskih gubitaka kojima bi vodilo teritorijalno rasparčavanje Srbije, kao i bilo koje druge "zemlje". Evo šta je veliki nemački liberal i njihov najveći pisac svih vremena Johan Vofgang Gete govorio 1832 godine o Nemačkoj. Trebalo bi da imamo u vidu to kad razmišljamo o državi i društvu u 21 veku:
A evo kako je stvar video njegov zemljak Adolf Hitler sto godina kasnije u svom delu "Moja borba":
Nije li uznemirujuće koliko ljudi danas deli Hitlerovu filozofiju države umesto Geteove?
Razlog ovog novog uspona separatizma u Kataloniji nije tipični etnički nacionalizam već više veze ima sa ekonomijom. Katalonija je najbogatija provincija u Španiji, i u skladu sa principima socijalne pravde i solidarnosti mora da plaća više i do izvesne mere izdržava siromašnije provincije. Situacija slična onoj na Severu Italije, i pokretu za nezavinost koji je tokom 1990ih tamo postojao. Tokom ove krize mnogim ljudima u Kataloniji je prekipelo više da plaćaju dvostruko, i žele da se odvoje od Španije: koalicija za nezavisnost uključuje tradicionalne separatiste koji čine možda manje od 30% stanovništva, ali i preduzetničku i srednju klasu koji su motivisani ekonomskim razlozima.
U svakom slučaju vrlo zdrav i ohrabrujući razvoj događaja. Samo neka se nastavi u istom smeru i drugde: recimo, Škotska je već najavila za 2014 referendum o nezavinosti, u Belgiji je stvar na ivici već godinama i oni praktično imaju dve odvojene države. Iz istih, ekonomskih, tj fiskalnih razloga., Nešto slabiji ali ipak vidan anti-centralistički pokret je i u Bavarskoj, koja je najbogatija nemačka provincija. Bitno je da i kada ne dođe do potpune nezavisnosti, sukobi oko nje vode dubljoj decentralizaciji i predstavljaju kontrabalans briselskoj težnji ka stvaranju evropske superdržave. Ne treba ni naglašavati da su čuvari progresa i demokratije poput New York Timesa i Economista vrlo alarmirani ovim bezobrazlukom u Kataloniji, a zabrinuti i zbog razvoja u drugim krajevima Evrope. I treba.
Umesto mlaćenja prazne slame o "evropskim integracijama" i ljudi u Srbiji bi trebalo da se ugledaju na napredne ljude u Evropi, poput Katalonaca, Škota, Flamanaca, Bavaraca i ostalih i krenu u dez-integraciju ove monstruoznosti od države, ne bi li kreirali više konkurentskog pritiska na političare i kvalitetnije institucije. Ja mislim da je Vojvodina idealan kandidat: kao nezavisna država stajala bi mnogo bolje nego ovako zajedno sa Srbijom - imala bi dohodak blizu hrvatskom i ne bi bila tretirana kao fiskalna krava muzara. I Sandžak može da ide ako misle da im se isplati. Ja mislim da bi Kragujevac kao centar nezavisne Šumadije ili Niš kao centar južne Srbije bili strašna konkurencija Beogradu. Samo naša primitivna totalitaristička i nacionalistička svest koja se formirala pod uticajem hobsovskog viđenja države kao teritorijalne imperije može da strahuje od kulturnih i ekonomskih gubitaka kojima bi vodilo teritorijalno rasparčavanje Srbije, kao i bilo koje druge "zemlje". Evo šta je veliki nemački liberal i njihov najveći pisac svih vremena Johan Vofgang Gete govorio 1832 godine o Nemačkoj. Trebalo bi da imamo u vidu to kad razmišljamo o državi i društvu u 21 veku:
I do not fear that Germany will not be united; our excellent streets and future railroads will do their own. Germany is united in her patriotism and opposition to external enemies. She is united, because the German Taler and Groschen have the same value throughout the entire Empire, and because my suitcase can pass through all thirty-six states without being opened. It is united, because the municipal travel documents of a resident of Weimar are accepted everywhere on a par with the passports of the citizens of her mighty foreign neighbors. With regard to the German states, there is no longer any talk of domestic and foreign lands. Further, Germany is united in the areas of weights and measures, trade and migration, and a hundred similar things which I neither can nor wish to mention….One is mistaken, however, if one thinks that Germany's unity should be expressed in the form of one large capital city, and that this great city might benefit the masses in the same way that it might benefit the development of a few outstanding individuals…Think about cities such as Dresden, Munich, Stuttgart, Kassel, Braunschweig, Hanover, and similar ones; think about the energy that these cities represent; think about the effect they have on neighboring provinces, and ask yourself, if all of this would exist if such cities had not been the residences of princes for a long time…Frankfurt, Bremen, Hamburg, Luebeck are large and brilliant, and their impact on the prosperity of Germany is incalculable. Yet, would they remain what they are if they were to lose their independence and be incorporated as provincial cities into one great German Empire? I have reason to doubt this
A evo kako je stvar video njegov zemljak Adolf Hitler sto godina kasnije u svom delu "Moja borba":
The National Socialists would totally eliminate states' rights altogether: Since for us the state as such is only a form, but the essential is its content, the nation, the people, it is clear that everything else must be subordinated to its sovereign interests. In particular we cannot grant to any individual state within the nation and the state representing it state sovereignty and sovereignty in point of political power
Nije li uznemirujuće koliko ljudi danas deli Hitlerovu filozofiju države umesto Geteove?