Nemam mišljenje od visini plata u NBS, ali razveselila me je njihova odbrana od pokušaja vlade da ih smanji. Prvo jeftini "slippery slope" trik:
"Danas su to zarade, sutra može biti bilo koja druga aktivnost Narodne banke", upozorila je NBS.
A prekosutra i ostalih banaka, pa drugih firmi, posle čega nam sledi uspostavljanje strahovlade, totalitarizam i novi balkanski i na kraju svetski rat. Slippery slope ili "klizava nizbrdica" može biti ozbiljan argument ("Ako se Hitleru dozvoli da aneksira Sudetsku oblast, ubrzo će Poljsku, pa sve ostale..."), ali se mnogo češće koristi kao sofistički trik u argumentaciji, kao što sada radi Jelašić. Od smanjenja plata, koje nije proizvoljno nego po ugledu na celokupnu državnu administraciju, do političkog diktiranja referentne kamatne stope, put je ipak predug da bi ovakav Jelašićev argument bio ozbiljan.
Drugo, guverner kaže: "...NBS, koja se ne finansira iz budžetskih prihoda i u koju nikada nije ušao nijedan dinar od naplaćenih poreza".
Ne finansira se iz budžetskih prihoda, ali jeste oportunitetni trošak za budžet. NBS se finansira od sopstvene emisione dobiti, ali ostatak te dobiti posle odbitka njihovih plata i troškova ide u budžet. Tako da kada manje potroše, više će otići u budžet. A emisiona dobit centralne banke nije posledica njene poslovne filozofije ili sposobnosti guvernera, nego posledica monopola na štampanje para. Čak je uzročnost obrnuta, što se više para štampa, to je veća emisiona dobit ili "inflatorni porez" koji nam NBS nameće. Plate u NBS nisu trošak budžeta, ali jesu smanjeni prihod za budžet, što dođe na isto.
10 April 2009
Bez pregovaranja sa teroristima
Times online objavljuje interesantne podatke o američkom iskustvu sa piratima:
As the trade routes of the US extended into the Mediterranean, its merchant ships became an attractive target for Arab pirates operating out of North Africa. Crews were often held for ransom, and in 1785 the US eventually agreed to pay $1 million a year, nearly one tenth of its budget, in return for safe passage
As the trade routes of the US extended into the Mediterranean, its merchant ships became an attractive target for Arab pirates operating out of North Africa. Crews were often held for ransom, and in 1785 the US eventually agreed to pay $1 million a year, nearly one tenth of its budget, in return for safe passage
Milion dolara iz 1785. je oko 23 miliona dolara danas. Sada je američki federalni budžet nažalost značajno veći nego tada. Onda je na scenu stupio fiskalni konzervativac:
On taking the presidency in 1801, Thomas Jefferson ordered a halt to the payments and sent a fleet to North Africa, where it defeated the kingdom of Tripoli, making the seas safe for US merchant ships
Ipak Jefferson nije bio uvek najveći poklonik slobodnog tržišta. Jednom prilikom je zabranio trgovinu sa Evropom i time izazvao mini ekonomsku katastrofu u zemlji. Što danas neki cene kao jednu od najvećih grešaka američkih predsednika svih vremena.
Subscribe to:
Posts (Atom)