Today's ruling class, from Boston to San Diego, was formed by an educational system that exposed them to the same ideas and gave them remarkably uniform guidance, as well as tastes and habits. These amount to a social canon of judgments about good and evil, complete with secular sacred history, sins (against minorities and the environment), and saints. Using the right words and avoiding the wrong ones when referring to such matters -- speaking the "in" language -- serves as a badge of identity. Regardless of what business or profession they are in, their road up included government channels and government money because, as government has grown, its boundary with the rest of American life has become indistinct. Many began their careers in government and leveraged their way into the private sector. Some, e.g., Secretary of the Treasury Timothy Geithner, never held a non-government job. Hence whether formally in government, out of it, or halfway, America's ruling class speaks the language and has the tastes, habits, and tools of bureaucrats. It rules uneasily over the majority of Americans not oriented to government.
Ili opis konflikta između Tea Party i Washington D.C. kompleksa, odnosno vladajuće klase i "seljaka", (ili "kmetova" kako bi rekao Mencius Moldbug)
The ruling class's appetite for deference, power, and perks grows. The country class disrespects its rulers, wants to curtail their power and reduce their perks. The ruling class wears on its sleeve the view that the rest of Americans are racist, greedy, and above all stupid. The country class is ever more convinced that our rulers are corrupt, malevolent, and inept. The rulers want the ruled to shut up and obey. The ruled want self-governance. The clash between the two is about which side's vision of itself and of the other is right and which is wrong. Because each side -- especially the ruling class -- embodies its views on the issues, concessions by one side to another on any issue tend to discredit that side's view of itself. One side or the other will prevail. The clash is as sure and momentous as its outcome is unpredictable.
Tekst je vrlo dug, ali predstavlja po mom sudu najbolju političku analizu američkog sistema od vremena Murray Rothbarda i njegovog teksta Strategija desnice. Štaviše, mislim da u Rothbard pruža komplementarnu dimenziju razumevanju ne samo fenomena dvopartijske zavere protiv "klase seljaka", nego i objašnjenje uloge medija i think tankova u cementiranju te neoaristoraktske vladajuće koalicije. Ali, on mimo dijagnoze, za razliku od Codeville, daje i konkretan politički program šta da se radi, u prethodno linkovanom, ali i u sledećim tekstovima.
Ne treba ni naglašavati da Beltway mafija uopšte nije oduševljena. Ni jedan "konzervativni" medij nije se oglasio, ni Weekly Standard ni National Review, niko (koji obično ne propuštaju da komentarišu sve "novosti" ovog tipa, osim ako se ne odnose (i) na republikanski establišment). S druge strane, D.C. PC libertarijanci Codevillu nazivaju "reakcionarem". Nepredvidivo i nadasve originalno!
7 comments:
Da, i Milton Fridman je bio kejnzijanac, Reganova politika je bila politika "fabrike radnicima", Ron Paul je socijalista jer je za demontazu warfare state-a ali ne welfare state-a, Wall Street je socijalisticki zbog SEC-a i FDIC-a, veliki biznis/kapitalisti su socijalisti jer ocekuju bailout od drzave,... niko ne valja, ni Fridman, ni Regan, ni Ron Paul, ni Wall Street, ni veliki biznis, svi oni su protiv istinskog liberalnog kapitalizma...
Da. Ako ćemo da budemo dosledni - da.
U Srbiji, kao i u drugim zemljama, situacija je ista - dve klase - politička klasa (državna birokratija, republička, okružna i lokalna vlast, javna preduzeća, komunalna preduzeća, državna preduzeća), vladajuća klasa sa jedne, a stanovništvo, produktivna i eksploatisana klasa sa druge strane. Tačno je da je granica maglovita, ali se jasno mogu razaznati dve klase, dva svetonazora, dva sistema vrednosti. Izbori su potpuna farsa za stanovništvo - oni imaju značaja samo za protuve iz političkih partija. Robu je skoro svejedno ko mu je gospodar. Rob ne želi da bira gospodara, rob želi da nema gospodara odnosno da bude svoj gospodar. A pravo da se periodično bira gospodar natura nam se kao vrhunac civilizacijskog progresa.
1. Za neobavestene: Fridman je sam rekao da smo "svi sada kejnzijanci". Nisam ja to izmislio. I kad sam citirao tu Fridmanovu izreku ja sam napomenuo da on nije mislio na ekonomsku politiku, nego na metodologiju (sto je iz moje perspektive jos gore).
2. Nikad nisam rekao da je Reganova politika bila "fabrike radnicima". Ja sam naveo govor gde je on retoricki podrzavao jednu varijantu te politike, kao dokaz da on ne razume trzisnu privredu najbolje. Posto nisam progresivni neokon "desnicar" nego postovalac Groovera Clevelanda, Hardinga i Coolidgea, za mene je nekontroverzno da kazem da Reagan nije najveci sampion slobodnog trzista medju americkim predsednicima. On je to opet samo za neobavestene.
3. Ron Paul je sam rekao da on ne bi privatizovao penzioni sistem i zdravstveno osiguranje. Opet, nisam ja to izmislio. To je on sam eksplicite rekao u svom programskom manifestu.
4. "veliki biznis-kapitalisti su socijalisti jer ocekuju bailout".
Sta znaci da su poslovni ljudi "socijalisti"? Ideoloski levicari? Da, mnogi jesu, recimo Bill Gates, George Soros, Buffet itd, i mnogi drugi. Medjutim, moj argument nikad nije bio da ekonomski interesi odredjuju ideologiju, nego da podsticaji menjaju sistem. Trziste gde postoji apsolutna garancija depozita i implicitna garancija bailouta nije slobodno trziste, nego korumpirani fasisticki model, korporativizam. Bailouti ne cine biznismene ideoloskim socijalistima, engo korumpiranima.
Књига о фабијанцима:
http://mises.org/resources/4621
A ko je bio najveci sampion slobodnog trzista medju americkim predsednicima u 20. veku? Huver? A istorija ce Regana pamtiti ne kako vi mislite nego bas kao najveceg sampiona slobodnog trzista (posle Herberta Hubera, naravno) a to znaci po surovom laissez-faire kapitalizmu, po demontazi drzavi blagostanja, po smanjenu poreza po preporukama supply-side ekonomista (Robert Mundell, Arthur Laffer, Jude Wanninski), po dramaticnom porastu nejednakosti, siromastva, po neverovatnom rastu dohotka 5% najbogatijih Amerikanaca i jos neverovatnijem rastu dohotka 1% najbogatijih), po deregulaciji, po neverovatnom bumu finansijske industrije, finansijskih inovacija i Wall Street finansijera i njihovih bonusa, po masovnom kolapsu stedno-kreditnih asocijacija i kolapsu berze oktobra 1987, po ogromnom budzetskom deficitu, po ogromnim izdacima za oruzane snage i po kolapsu veoma skupog programa "Star Wars".
Opet za neobavestene:
1. Huver nije bio nikakav sampion slobodnog trzista, sacuvaj boze, vec birokrata pod Vilsonom, sekretar trezora pod Hardingom koji je hteo da pokrene Njudil jos 1921, ali mu je Harding rekao da proseta (pa je zato recesija prosla za sest meseci). Huver je zapoceo sve programe drzavnog stimulisanja na koje se Ruzvelt samo nadovezao. Drzavna potrosnja pod Huverovom administracijom je toliko porasla kao posledica pokusaja da se "bori protiv depresije" da je Ruzvelt pobedio sa obecanjem da ce balanirati budzet!
2. Pesmica iz bukvara o rastu siromastva pod Reganom je dobra za anarhisticke formume, ali ne prolazi test osnovnih cinjenica. Prag siromastva se u Americi stalno podize, i uprkos tome boj siromasnih po sve strozim kriterijima je opao drasticno pod Reganom.
3. Ti ocigledno blagog pojma nema sta je laiisez-faire kapitalizam. Regan jeste msanjio poreze ali nije smanjio potrosnju. Zato se i pojavio toliki deficit. Kako neko moze d abude sampion laissez-faire i deficit spender u isto vreme? Dalje, drzavna potrosnja kao procenat GDP pod Reganom je stagnirala. pod Tacerkom je opala sa oko 50% na ispod 40%. U Irskoj i Novom Zelandu je opala sa preko 50% GDP na oko 34-35% GDP. osim toga, pod Reganom je bila manje deregulacije nego pod Karterom i Klintonom.
4. Supply sideri o kojima govoris nisu nikakvi sampioni slobodnog trzista, naprotiv. To sto su manje iracionalni od Stiglitza i Krugmana ne znaci da su samim tim zagovornici slobodnog trzista. Oni su proroci status kvoa, bazicno.
5. sto se tice "kolapsa" Rata zvezda, meni se cini da je jedina stvar koja je dozivela kolaps zahvaljujuci Reganu komunizam. I da je u tome Rat zvezda igrao vrlo veliku ulogu. Novija arhivska gradja pokazuje jasno koliko su se komunistima tresle gace od Reganovog vojnog build upa, i posebno od Rata zvezda. To je bio jedidni razlog zasto je Gorbacov uopste i pristao na pregovore o smanjenju naoruzanja - nije imao para da finansira novu trku u naoruzanju koju je Regan nametnuo.
Post a Comment