Vodič za izbornu krađu

Na blogu Democratist je objavljen vodič za izbornu krađu. Vodič je, doduše, prilagođen bivšim sovjetskim republikama, ali ga dovoljno sposoban političar može prilagoditi bilo kojim uslovima. Poenta je, između ostalog, da je plaćanje za izborni monitoring jedan od najboljih načina na koji Britanci mogu pomoći drugim zemljama (više o tome piše u ovom postu).

Ove stavove je na svom blogu komentarisao bivši ambasador Velike Britanije u Srbiji, Čarls Kroford. Između ostalog,ima dileme upravo povodom stranih posmatrača.

Why? Because the governments sending and supporting these missions suspect (not unreasonably) that whatever happens they are stuck with a bad outcome dragging in to the indefinite future, and so condemning it outright makes their job harder. Plus there is no outcome so scandalous and unjust that the UN will not proclaim it legitimate.


Krofordov blog je inače prilično zanimljiv. Pogledajte njegov poslednji post, o tome zašto su demokratije bolje osposobljene da izađu na kraj sa zemljotresima (tvrdi da postoji i nešto više od toga da su to bogate zemlje), a takođe je i linkovao na sjajnu satiru o vikarima Albertu i Džonu (Al Gor i Džon Edvards). Iz pričice:

Subsequent to his release from the mad-house, Vicar Albert returned to the pulpit with an evangelical fury not seen since John the Baptist himself. "Sinners!" he cried from the alter, to the astonished flock. "Behold the picto-gram of the hockey stick divine! By thy carbon ethers thou hast brought great righteous anger to the Lord God and his holy mother Gaia! Repent now, lest ye be damned to an eternity of summers most uncomfortable!" Upon which he presented for sale to the duly frightened parishioners the only two true paths to their salvation: Vicar Albert carbon indulgences and Vicar Albert arse-corks.

In due time Vicar Albert's curious wares found great favour in the royal courts of Europe, and soon vast pilgrimages of dandy-men and gentlewomen arrived at his worship house, begging from him the latest carbon forgiveness parchments and fine porcelain arse-corks, by which they could better display their fashionable piety to nature. In consequence Vicar Albert found himself with five fine manses, each more elaborate than the last, and for each a stately mews filled with a gilded coach and a twelve-stallion team.

Neoliberalizam, rehabilitacija reči

Već drugi put u poslednjih par nedelja nailazim na upotrebu ovog termina u svom originalnom značenju. Prvo Scott Sumner (i duža verzija) razlikuje klasični liberalizam od neoliberalizma i govori o skandinavskim zemljama kao neoliberalnim, a onda i libertarijanski Reason magazin objavljuje uvodnik sa naslovom "Smrt neoliberalizma".

Originalno značenje termina neoliberalizam je umereni liberalizam ili klasični liberalizam dopunjen socijalnom državom. Izraz je nastao u vajmarskoj i posleratnoj Nemačkoj, kada je grupa ekonomista htela da klasični liberalizam prilagodi duhu vremena, da bi tržišna ekonomija imala kakve takve šanse za opstanak u novom kolektivističkom poretku. Vremenom je to značenje zaboravljeno, a klasičnom liberalizmu su antiglobalisti počeli strateški dodavati prefiks "neo". Sam liberalizam je već bio na isuviše dobrom glasu, tako da je najbolje bilo prisvojiti taj termin za sebe, a klasični liberalizam preimenovati. Tako smo dobili neoliberalizam u današnjem značenju -- termin sa kojim niko sam sebe dobrovoljno ne identifikuje i koji označava u boljem slučaju ekstremni tržišni liberalizam, a u gorem socijalni darvinizam i korporativizam, što je opet miljama daleko od klasičnog liberlizma.

Ni Reason i Sumner ne pridaju mnogo važnosti ovim terminološkim razlikama, nego jednostavno koriste izraz neoliberalizam u svom originalnom značenju liberalizma socijalne države -- Reason čak kaže da se neoliberalizam drugačije zove "treći put".