Tyler Cowen, profesor na GMU, direktor free market Mercatus centra, rado viđen gost na Cato institutu, kolumnista New York Timesa, vatreni sledbenik Milton Friedmana u ekonomskoj teoriji (jesam li propustio nešto?) piše sledeću ljubavnu odu ideji državnih subvencija svemu i svačemu a posebno ekonomskoj "nauci":
Shvatate? Ako vlada smanji dotok para ekonomistima, celo društvo ima da potone u mrak neznanja i gluposti. Ko bi nam pružao "guidance" u životu, da nema federalne vlade i njenih dobro plaćenih "eksperata"? Zamislite kakav haos bi nastao u monetarnoj sferi ako bismo smanjili subvencije ekonomistima koji to proučavaju. Ne bismo imali pojma šta se desilo 2008 niti kako to da sprečimo ubuduće. Bogu hvala da je vlada ulagala u tu oblast dovoljno do sada, pa smo se nekako izvukli. Hoćete da to izgubimo? Na šta bi ličio svet bez dobro plaćenih Fedovih centralno-planskih ekserata koiji kreiraju sve vrste sofistikovanih modela poslovnog ciklusa koji nas štite od istih? Jel biste vi mogli da živite u takvom svetu? Ja ne bih, bogami. Ili zamislite kad bi se smanjile subvencije laboratorijskom istraživanju reakcija ljudi u okviru bihevioralne ekonomije, stepena ljudske racionalnosti i iracionalnosti. Kako bismo onda optimalno regulisali sva moguća tržišta, od finansijskog do osiguranja, u cilju smanjenja negativnih efekata ljudske gluposti, ako nam nauka ne pruži sve detaljne analize ljudske gluposti? Ili kad bi nam uopšte moglo pasti na pamet, nama ne-ekspertima, da keš subvencije pojedincima i porodicama dugoročno stvaraju negativne efekte na radnu etiku, ako bismo sada ukinuli ili defundirali izdašne vladine programe više decenijskih istraživanja ovog problema? Ili ne daj Bože, pu-pu, daleko bilo, da se ukinu stotine miliona dotacija za analize efekata klimatskih promena na ponašanje veverica i rakuna, i slične cutting-edge istraživačke programe zaštite okoline? O tome ne smem ni da razmišljam.
A ako vam se moji argumenti ne sviđaju, vi ste zatucani srednjovekovni mrzitelj progresa, dinosaurus i sledbenik Rotbardovog kulta koji hoće samo da ekskomunicira jeretike.
In general I am sympathetic to government funding for science, but I’d like to tack on a few points to these arguments in particular.A ceo post je reakcija na tekst dvojice takođe neviđenih šampiona slobodnog tržišta iz Čikaga Garry Beckera i Jamesa Heckmana koji se bune što federalna vlada smanjuje subvencije za nauku, a najviše za ekonomiju. Ako vam nije muka pročitajte. Evo karakterističnog citata:
Is there possibly a higher external benefit to directing the attention of economists to teaching or community service rather than research? Somehow this argument ends up underplayed when economists discuss subsidies. Or how about subsidies for economics bloggers? Presumably there is lots of good economics research which remains underpublicized and underutilized. Isn’t that often the relevant choke point, not lack of new research ideas and findings?
I find it easy to believe the subsidies for economists would bring higher returns than the worst uses of federal funds. But surely larger subsidies for economists are not the highest return projects before us. Isn’t it worth listing which projects would be even better than subsidies for economists (or at least acknowledging that they exist)? How about reporting “Subsidies for economists are better than farm subsidies, but not as good as medical R&D subsidies or 347 other uses of the funds”? Presumably the goal is to bring about the best outcome possible, not just to advocate further subsidies for economists, right? Right? Right? After all, that is what the economic method is all about.
Right?
There have also been gains as the result of federal support of the social and behavioral sciences, specifically economic research. Yet recent actions by Congress have threatened to restrict funding for basic research that focuses on economics. We believe such actions are misplaced, and would have long-term adverse effects on the economy and public health. Nonpartisan, peer-reviewed social and behavioral research is crucial in providing factual guidance to both the private and public sectors.
Shvatate? Ako vlada smanji dotok para ekonomistima, celo društvo ima da potone u mrak neznanja i gluposti. Ko bi nam pružao "guidance" u životu, da nema federalne vlade i njenih dobro plaćenih "eksperata"? Zamislite kakav haos bi nastao u monetarnoj sferi ako bismo smanjili subvencije ekonomistima koji to proučavaju. Ne bismo imali pojma šta se desilo 2008 niti kako to da sprečimo ubuduće. Bogu hvala da je vlada ulagala u tu oblast dovoljno do sada, pa smo se nekako izvukli. Hoćete da to izgubimo? Na šta bi ličio svet bez dobro plaćenih Fedovih centralno-planskih ekserata koiji kreiraju sve vrste sofistikovanih modela poslovnog ciklusa koji nas štite od istih? Jel biste vi mogli da živite u takvom svetu? Ja ne bih, bogami. Ili zamislite kad bi se smanjile subvencije laboratorijskom istraživanju reakcija ljudi u okviru bihevioralne ekonomije, stepena ljudske racionalnosti i iracionalnosti. Kako bismo onda optimalno regulisali sva moguća tržišta, od finansijskog do osiguranja, u cilju smanjenja negativnih efekata ljudske gluposti, ako nam nauka ne pruži sve detaljne analize ljudske gluposti? Ili kad bi nam uopšte moglo pasti na pamet, nama ne-ekspertima, da keš subvencije pojedincima i porodicama dugoročno stvaraju negativne efekte na radnu etiku, ako bismo sada ukinuli ili defundirali izdašne vladine programe više decenijskih istraživanja ovog problema? Ili ne daj Bože, pu-pu, daleko bilo, da se ukinu stotine miliona dotacija za analize efekata klimatskih promena na ponašanje veverica i rakuna, i slične cutting-edge istraživačke programe zaštite okoline? O tome ne smem ni da razmišljam.
A ako vam se moji argumenti ne sviđaju, vi ste zatucani srednjovekovni mrzitelj progresa, dinosaurus i sledbenik Rotbardovog kulta koji hoće samo da ekskomunicira jeretike.
5 comments:
Ivane ovde ste napistali da je i Trocki shvatio da centralno-planska privreda ne može da funcionište efikasno čak ni kada bi je vodilo 7 Marksa i 7 Lenjina što je jasno ko dan - a ja se pitam a šta ako bi reverzni inženjering mozga bio stvarno moguć i ako bi imali superinteligentni kompjuter koji može da simulira rad mozgova milijardu eksperata? Da li bi onda centralno-planska privreda bila efikasnija od tržišne privrede? Rej Kurzvajl i mnogi drugi futurolozi i bitni ljudi u svetu nauke i tehnologije, IT, neurologije predviđaju da će to bili moguće do 2045.
Momci iz Čikaga i Čikeanski projekat
At the end, it all comes down to money :P
Momci iz Brazila
Koga jaše?
Post a Comment