Krugmanova kolumna u NY Timesu je kao da su Mather i Smoot, nobelovci za fiziku 2006., uzeli da pišu kolumnu iz astrologije -- i da onda, u toj kolumni, pišu laži o astronomiji.
To kaže Donald Lushikin, investitor i profesionalni Krugman-hejter. Ovde je još jedan njegov vrlo zabavni članak u Krugmanu. Kaže da je ovo prva posthumno dodeljena nagrada, jer je ekonomista Krugman umro još početkom 1990-ih, ovo što imamo sada u NY Timesu je samo ideolog i šarlatan.
O dobrim stranama Krugmana kao ekonomiste je Marko već rekao. Meni je interesantna još jedna stvar i ne tiče se Krugmana nego naučne ekonomije generalno. U eseju o sebi i svom akademskom radu Krugman kaže kako je napisao svoje najuspešnije radove:
I was, of course, only saying something that critics of conventional theory had been saying for decades. Yet my point was not part of the mainstream of international economics. Why? Because it had never been expressed in nice models. ... If you want to publish a paper in economic theory, there is a safe approach: make a conceptually minor but mathematically difficult extension to some familiar model.
Prijatno me iznenadilo ovakvo otvoreno razmišljanje Krugmana, jer retko ćete čuti nobelovca koji će iskreno reći ono što svi prećutno znaju: visoka akademska teorija se često sastoji od jednostavnih stvari formulisanih na komplikovan način. Peter Boettke ima komentar o Krugmanu sa istom poentom:
Krugman, in fact, saw his role as a sort of economic theorist middleman, who was able to buy low the ideas of economic geographers and sell them at a higher price to modern economic theorists of trade and development.
Krugman dakle nije otkrivao toplu vodu, nego se bavio matematičkom formalizacijom poznatih argumenata, prevođenjem zdravog razuma u formule i prodavanjem tih formula akademskim žurnalima. Akademska ekonomija, na žalost, tako funkcioniše. Ponekad najvišu nagradu dobiju stvarni inovatori kao Ronald Coase, Vernon Smith ili James Buchanan, koji nove ideje izraze jednostavnom prozom, ali u većini slučajeva imamo samo briljantne formalizatore dobro poznatih argumenata. I pri tome nije vrednost argumenta ono što određuje akademski uspeh, nego način njegove formalizacije.
1 comment:
Ali, Luskin je bazicno u pravu. Ima jedan odlican tekst koji analizira Krugmanove kolumne u poslednjih 10-ak godina u New York Timesu. PA to je potpuni uzas. Jednom govori da kad bogati imaju vise oni to otimaju od siromasnih. Drugi put,obajsnjava kako ima nesto dobro u 11 septembru,jer ce sad gradjevinari malo vise zaraditi. Njegove kolumne su naprosto prepune takvih nonsensa.
Ja nisam citao Krugumanove teorijske radove, ali oni nemaju, po onome sto znam, skroo nikakve dodirne tacke sa onim po cemu je on najpoznatiji u javnosti - popularnim antikapitalistickim anti-Bus pisanijem po novinama koje peropetuira sve popularne predrasude o kapitalizmu i trzisnoj privredi. Jedini efekat ove nagrade bice da ce ljudi koji zastupaju najcrnje moguce ekonomske budalastine moci da zapocnu svoju govoranciju recima "kao sto nobelovac Krugman kaze..."
Post a Comment