Američki izolacionizam ili libertarijanci za Putina

Ovih dana svedočimo jednom vrlo čudnom fenomenu: zagovornici libertarijanizma u Americi, neki od njih čak i doktrinarni "anarhisti", podržavaju svesrdno Vladimira Putina i njegovu okupaciju i destabilizaciju delova Ukrajine, posle uklanjanja njegovog čoveka Janukoviča sa vlasti. Predvodnici ovog neobičnog trenda su ljudi sa novoosnovanog Ron Paulovog spoljnopolitičkog instituta, i drugi libertarijanci okupljeni oko sajtova lewrockwell.com i antiwar.com. Oni ne prestaju sa propagandom čija suština se bez mnogo preterivanja može opisati kao držanje kremaljske "linije" u svakom detalju. Ako pogledate njihov vebsajt, videćete odmah da skoro ničeg nema osim pohvala Putinu i njegovom mirotvorstvu (kombinovano na bizaran način sa oduševljenjem njegovim vojnim i strateškim podvizima u podvaljivanju i napakošćavanju Zapadu), napada na američki imperijalizam i ukrajinske "naciste", te oda divnim hipijevksim cvetićima, ruskim pobunjenicima na istoku Ukrajine, koji se nalaze pred istrebljenjem u novom Holokaustu od strane nacističke hunte u Kijevu. Ipak, kad se ocenjuju Putinove akcije mirotvorstvo ustupa mesto nekoj vrsti ubilačke nekromanije: jedan od Ronovih miniona preti kako će kad Putin završi sa Ukrajinom od nje ostati samo "raspadnuti leš", drugi je u potpunoj panici posle pregovora u Ženevi kad je izgledalo da je Putin pristao na razoružavanje "oslobodilaca" u Donjecku: to je propaganda, zašto bi on to uradio, on to nikad neće uraditi, to se Zapad zavarava, Putin ima vojnih resursa da izgazi celu Ukrajinu itd itd. Potpuno nadrealno. Uz sve to, Ron Paul i šef samog instituta Daniel McAdams u česti gosti na Putinovom propagandnom servisu Russia Today, a McAdams i "stalni saradnik", mnogi od njegovih ljudi isto gostuju na Glasu Rusije. Kao što ćemo videti, ovo je tek vrh ledenog brega, pošto oni i drugi Ronovi saradnici imaju i druge institucionalne veze sa raznim drugim pro-kremaljskim grupama.

Najčešća paralela koja se u kontekstu američkog "izolacionizma" povlači je ona između sledbenika Ron Paula danas i američkih "izolacionista" iz vremena II svetskog rata. I  sami često to potežu: mi samo nastavljamo američke svetle tradicije ne-intervencionizma. Ali, ova paralela je pogrešna. Osnovna razlika sastoji se u sledećem: Robert Taft, Herbert Hoover ili Howard Buffet jesu bili protiv američkog učešća u II svetskom ratu, ili u Koreji, ali nisu hvalili Hitlera, Staljina ili Maoa kao uzorne lidere koji se hrabro protive američkom imperijalizmu niti branili njihove zločine kao razumljivu, iako možda za nijansu preteranu, reakciju na američki imperijalizam (kao što Ron Paul i njegovi minioni redovno i rutinski pravdaju ne samo likove poput Putina, Asada, Miloševića nego i teror Al Kaide). Praktično sve vođe američke "stare desnice" su bili ogorčeni antikomunisti i američki patrioti. Tokom ere Mekartija podržavali su ga, i ako išta, bili još radikalniji od njega u zalaganju za ćišćenje federalne vlade od komunista. Jedan od najznačajnijih predstavnika stare desnice John T. Flynn napisao je nekoliko dobro dokumentovanih knjiga o zaverama komunističkih infiltratora u federalnoj vladi, prevashodno o njihovoj ulozi u okretanju Trumanove administracije od podrške Čangu ka podršci Maou u Kini. Svi ovi ljudi su bili protiv vojnog angažovanja u drugom svetskom ratu ne zbog ljubavi prema Hitleru nego zbog svog antikomunizma i ideje (ispravne, kako se pokazalo) da će ulaskom Amerike u rat Staljin dobiti šansu da osvoji značajan deo Evrope i uvede komunizam tamo.

Novi "izolacionisti" su vrlo različita sorta. Oni hvale diktatore u principu i smatraju američku vladu izvorom sveg zla u svetu. Pogledaje družinu oko Ron Paula koja je okosnica te grupe. Ronov drugi čovek, izvršni direktor njegovog instituta je Daniel McAdams. O njemu se u biogarfskoj crtici između ostalog kaže: "he worked as a journalist based in Budapest, Hungary, and traveled through the former communist bloc as a human rights monitor and election observer." Ono što se u toj "crtici" ne kaže je da je on bio posmatrač na izborima za Britanski Helsinški odbor, (nema veze sa normalnim Helsinškim odborom), organizaciju koju je verovatno najbolje opisati kao megafon istočnoevropskih diktatora. Svaki lažirani ili kontrolisani izbori u istočnoj Evropi su bili ocenjeni od strane ove grupe kao uzorno demokratski, od Miloševića u Srbiji 2000 (gde je opozicija zapravo pravila probleme), Janukovića u Ukrajini 2004, Lukašenka 2006, a svaki izbori koji nisu po volji Kremlju a po volji su Zapadu, kao lažirani. Za nas je možda najzabavnije da je ova organizacija objavila izveštaj o izborima u Srbiji 2000 u kome su promenu vlasti opisali kao ilegalni puč neonacista i "crnokošuljaša" predvođenih američkim pionima Đinđićem i Koštunicom, a protiv demokratskog i popularnog lidera Miloševića koji se hrabro protivio američkom imperijalizmu. Đinđićevi crnokšuljaši terorišu masovno jadne slobiste i prete da će pobiti sve novinare koji nisu poslušni. I sami izbori - ako mi ne verujete, pročitajte - su bili izmanipulisani od strane opozicije! Rezultat?

Following the violent events in Belgrade on 5th October, especially the ransacking of the federal parliament and the seizure by force of the main state television station, the man who had dominated Yugoslav politics for a decade, Slobodan Milosevic, conceded defeat to Dr. Vojislav Kostunica, leader of the Democratic Opposition of Serbia. If Milosevic had not been forced from power in this way, his term would have ended in June 2001 even if he had lost the elections. This disruption of the constitutional order in Yugoslavia was to be only the first in a series of semi – or unconstitutional steps, by means of which the new regime in Belgrade has consolidated its power over all aspects of Serbia’s political and economic life. 

Dakle, to što je Koštunica pobedio a Milošević pokušao ponovo da pokrade izbore (sećate se "drugog kruga") je irelevantno, trebalo ga je pustiti da ostane na vlasti još godinu dana, u međuvremenu bi se popravio!

Following the violent events in Belgrade on 5th October, especially the ransacking of the federal parliament and the seizure by force of the main state television station, the man who had dominated Yugoslav politics for a decade, Slobodan Milosevic, conceded defeat to Dr. Vojislav Kostunica, leader of the Democratic Opposition of Serbia. If Milosevic had not been forced from power in this way, his term would have ended in June 2001 even if he had lost the elections. This disruption of the constitutional order in Yugoslavia was to be only the first in a series of semi – or unconstitutional steps, by means of which the new regime in Belgrade has consolidated its power over all aspects of Serbia’s political and economic life. - See more at: http://tomgpalmer.com/2004/12/11/something-is-rotting-at-the-periphery-of-the-libertarian-movement/#sthash.dEFQ3qPW.dpuf

Izveštaji o Belorusiji, Ukrajini i drugim zemljama su u istom fazonu: besomučna i frenetična podrška diktatorima i blaćenje svih opozicionih pokreta kao američkih špijuna i marioneta. Lukašenko je po McAdamsu heroj koji je zaustavio pogubni marš Novog svetskog poretka po Evropi koji je "osiromašio" (!) i unštio tamošnja društva (njima je valjda bilo super pod komunizmom). McAdmas je isto i ljubitelj druga Čaveza, ako ste sumnjali, i dobija napad histerije od same mogućnosti da sudije koje u Rusiji šalju ljude (i žene) u zatvor zbog delikta mišljenja budu izloženi nekim američkim sankcijama.Bizarno?

Čekajte tek da vidite ostale članove vesele družine. U "akademskom odboru" instituta nalaze se McAdamsovi drugari iz "Helsinškog" komiteta,  John Laughland i Mark Almod. Laughland je višegodišnji Putinov lobista koji je ušao u Ron Paulov institut po pozivu McAdamsa. Pre toga, on je bio (i sada je) viđeni član i direktor za istraživanja  "Instituta za demokratiju i saradnju"; Putinove propagandne front-grupe osnovane sa ciljem da se "popravi imidž" Rusije na Zapadu. Institut je pokrenula i osnovala 2007 ruska vlada, uz učešće lično Putina, i finansije, po dokumentima koje imamo, uglavnom dolaze od grantova vlade, iako oni danas tvrde da su finansijeri nedidentifikovani "ruski pojedinci". Iz nekih Wikileaks dokumentata je jasno da je ovaj institut običan front Kremlja:

The GOR (ruska vlada, IJ) has decided to establish an Institute for Democracy and Cooperation, which will be headquartered in Moscow with branch offices in New York and Paris. The Institute is intended to end what the GOR sees as the western "monopoly" on defining and reporting human rights abuses and will reportedly seek to discuss human rights in a context detached from cultural influences. It will also endeavor to improve Russia's image in the West. In a February 4 meeting, the designated director of the New York office offered us a general description of the Institute's goals and possible future direction.

ili ovde, gde američki diplomati prepričavaju sastanak sa šefom tog instituta:

He laid out the organization's structural priorities, defended the organization's independence from the GOR, and explained the source of funding (mostly government grants). In a subsequent press conference, Kucherena introduced well-known analyst Andranik Migranyan, as head of the New York office, and pro-Kremlin NGO leader Nataliya Narochnitskaya, as head of the Paris office. The Institute's priorities not surprisingly echo Putin's efforts to project resurgent Russia's increasing "soft power" abroad.

John Laughland je dakle jedan od (viđenijih i važnijih) ruskih "aseta" ili "agenata uticaja" čiji zadatak dobijen od Putina i Dimitrija Rogozina je bio da unaprede imidž ruske vlasti...I sada je Ron Paulov bliski savetnik, . A u Ronov tim, kao pouzdanog čoveka, pozvao ga je Ronov prvi saradnik McAdams, takođe pouzdan Putinov "aset"...Išta čudno ovde?

Mark Almond je još jedan od veterana Britanskog Helsinškog odbora, i još jedan od zaljubljenika u sve moguće diktatore u istočnoj Evropi, a posebno Lukašenka, hrabrog borca protiv tržišnog fundamentalizma i Novog Svetskog poretka:

Across the old communist bloc "shock therapy" enriched a few dozen oligarchs and their foreign economic advisers, but the mass unemployment it caused and the collapse of public spending it demanded smashed the foundations of the civil society emerging under Gorbachev. By protecting Belarus from the ravages of free-market fundamentalists and delivering economic growth and prosperity for the mass of Belarussians, Lukashenko has sown the seeds of a pluralistic society far better than by handing the state's assets over to half a dozen cronies of western advisers.That is why Lukashenko inspires fear and loathing in the think tanks and foreign ministries of the west. By saving Belarus from mass unemployment he set a terrible example. What if the neighbours tried to copy it?

Shvatate? Zapadnim "tržišnim fundametalistima" se tresu gaće od straha da ostali narodi u istočnoj Evropi ne uzmu slučajno da kopiraju Lukašenkov uspešni demokratski socijalizam. I zato satanizuju jadnog beloruskog demokratu. Kao što su i Slobu pre toga, još jednog šampiona socijalizma sa humanim licem. Pitate se možda šta će takav jedan kripto-komunistički frik u Ron Paulovom spoljnopolitičkom štabu? I ja se pitam. Kao što se pitam šta će još jedan komunista, Denis Kučinić, tamo? Almond je takođe - verovatno je suvišno i da naglašavam - neumorni sikofant Putina i ruskog režima.

Nema razloga da u analizu uključujem druge članove družine, poput Erica Margolisa ili Butlera Shaffera, poznatih kao vrlo zagriženi 9-11 "truteri" (ljudi koji veruju da nije al Kaida izvršila napad 11 septembra nego američka vlada). Jedina žalosna okolnost je da su unutra dvojica ljudi za koje znam da su čisti, Walter Block i Bob Higgs. Ali, ne bi bilo prvi put da dobri ljudi, sticaijem nesrećnih okolnosti budu iskoriščeni kao zaklon za nepodopštine negativaca.

U ovom trenutku je jedino pitanje: koliko Ron zna? Jer on i većina njegovih pristalica mogu biti samo kremaljski korisni idioti, ali McAdams, Laughland i Almod definitivno nisu, u to možete biti sigurni. To su ljudi profesionalci koji rade svoj posao. A njihov posao je jednostavan: PR Vladimira Putina i njegovog režima. I ovo uopšte nije neki novi i radikalan pristup: to je bukvalno sve iz priručnika KGBa. Koliko stotina i hiljada fantomskih ili stvarnih zapadnih organizacija za "mir u svetu", "borbu protiv fašizma", "nuklearno razoružanje" i gomilu sličnih je KGB finansirao i pomagao sve do 1990e? Gorbačov lično je odobrio značajnu sumu za engleske rudare koji su protestovali protiv Tačerke. Mislite da Putin ne radi to isto danas? On nije više doktrinarni komunista u ideološkom smislu, ali bogami jeste do daske u organizacionom i mentalitetskom smislu. On veruje da je agitacija i propaganda na Zapadu od vitalne važnosti- u Nemačkoj već ostvaruje enorman uticaj, bukvalno kontrolišući i korumpirajući novine, političare, čak i čitave stranke. To nije ništa novo, to je sve KGB radio pre pada Zida. U Americi je taj uticaj mnogo ograničeniji, ali da li biste se zakleli da značajne pare nisu završile u Ron Polovom "institutu za mir". Mislim da treba biti vrlo naivan pa isključiti takvu mogućnost, kad vidite šta taj institut radi, i ko su ljudi koji tamo vode glavnu reč.